- HENRICUS cogn. Leo
- HENRICUS cogn. LeoDux Bavatiae et Saxoniae longe potentissimus, late in Germania ab Albi ad Rhenum, a Baltico mari, ad Italiae fines, imperavit. Danubium pontibus, Ratisbonae et Lawenburgi, stravit: Heneros tantum non extirpavit, ductis in erhaustas provincias novis e Frisia Saxoniaqueve coloniis: Romae Fridericum Barbarossam amitinum furori pleois seditiosae stienue eripuit: ab hoc tamen, quod in Alexandriae oppugnatione herum deseruisset, eo colore, quia a Ponrifice proscriptus sit, maiestatis A. C. 1180. damnatus, Bavariâ Othoni IV. Wittelspachio Schirensi, et Saxoniâ Bernhardo Ascanio collaris Cui calamitati accessit, quod et alii Principes amplissimi principatus partes sibi assererent: quare exul in Angliam ad socerum Regem perfugium habuit, cuius interpositione Brunsvicum cum Luneburgo Henrico reddita sum. Obiit A. C. 1195. Pater trium filiorum, e quibus Henricus iun. ab uxore Clementia, filia Conradi Suevi, nepre Barbarosiae, Comitatum Palatinum habuit, et per filiam Agnetem ad Othonem Bavatum transmisit: alia loca per alteram filiam Irmengardim ad Hermannum March Badensem. Idem.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.